How Big, How Blue, How Beautiful

How Big, How Blue, How Beautiful is het derde album van Florence + The Machine. De Britse Florence Welch brak op haar eenentwintigste wereldwijd door met haar twee hitalbums ‘Lungs’ (2009) en ‘Ceremonials’ (2010). De eigenzinnige zangeres was non-stop aan het songschrijven, promoten en toeren.

Op eigen benen

Eenmaal terug in het ouderlijk huis in het plaatsje Camberwell besloot Florence dat het tijd werd om echt op eigen benen te staan. Ze verliet het huis van haar moeder, vond een eigen woning, werd verliefd en voelde hoe haar hart gebroken werd. Maar bovenal leerde ze hoe ze voor zichzelf moest zorgen zonder de beschermende bubbel die het tourleven haar de afgelopen jaren bood.

Florence:

“It was sort of a crash landing,” geeft Florence toe. “I guess although I’ve always dealt in fantasy and metaphor when I came to writing, that meant the songs this time were dealing much more in reality. 'Ceremonials' was so fixated on death and water, and the idea of escape or transcendence through death, but the new album became about trying to learn how live, and how to love in the world rather than trying to escape from it. Which is frightening because I’m not hiding behind anything but it felt like something I had to do.”

Big sounds

Het resultaat van Florence’s nieuwe levensstijl is te horen op het nieuwe album ‘How Big, How Blue, How Beautiful’. Het derde album is geproduceerd door Markus Dravs (Björk, Arcade Fire, Coldplay). “Markus has done a few Arcade Fire albums,” vertelt Florence over de samenwerking met de bekende producer, “and he’s done Björk’s ‘Homogenic’, which is a huge record for me. And I felt he had that balance of organic and electronic capabilities, managing those two worlds. And, you know, he’s good with big sounds. And l like big sounds. And he’s good with trumpets, and I knew I wanted a brass section on this record.”